W związku z utrzymującymi się temperaturami dodatnimi w dzień, prawie każdego roku w okresie wiosennym, wzrasta zagrożenie pożarowe obszarów przyleśnych, lasów oraz na obszarach rolnych. Spowodowane jest to wypalaniem suchych traw, pozostałości roślinnych oraz nieostrożnym obchodzeniem się z ogniem. Obszary zeszłorocznej wysuszonej roślinności są doskonałym materiałem palnym, co w połączeniu z nieodpowiedzialnością ludzi, skutkuje gwałtownym wzrostem pożarów. Za większość pożarów traw odpowiedzialny jest człowiek. Niestety, wśród wielu ludzi panuje przekonanie, że spalenie suchej trawy użyźni w sposób naturalny glebę, co spowoduje szybszy i bujniejszy wzrost młodej trawy, a tym samym przyniesie korzyści ekonomiczne.
Wiosenne pożary spowodowane wypalaniem traw stanowią poważne zagrożenie dla ludzi, lasów, domów mieszkalnych i zabudowań gospodarczych, a przede wszystkim dla zwierząt, które giną w płomieniach. Szczególnie niebezpieczne są zadymienia powstałe w wyniku wypalenia traw w pobliżu dróg publicznych, które ograniczając widoczność stwarzają zagrożenie bezpieczeństwa dla uczestników ruchu drogowego.
Wypalanie traw oprócz tego, że jest na prawdę niebezpieczne, jest też zabronione. Określają to odpowiednie przepisy prawne.
Ustawa z dnia 16 kwietnia 2004 roku o ochronie przyrody.
- art. 124 ust. 1: „Zabrania się wypalania łąk, pastwisk, nieużytków, rowów, pasów przydrożnych, szlaków kolejowych oraz trzcinowisk i szuwarów”.
- art. 130a ust. 1: „Kto usuwa roślinność przez wypalanie z gruntów rolnych, obszarów kolejowych, pasów przydrożnych, trzcinowisk lub szuwarów, podlega karze aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny do 30 000 złotych”.
Ustawa z dnia 28 września 1991 roku o lasach.
- art. 30 ust. 3: „W lasach oraz na terenach śródleśnych, jak również w odległości do 100 metrów od granicy lasu, zabrania się działań i czynności mogących wywołać niebezpieczeństwo, a w szczególności: 1) rozniecania ognia poza miejscami wyznaczonymi do tego celu przez właściciela lasu lub nadleśniczego, 2) korzystania z otwartego płomienia, 3) wypalania wierzchniej warstwy gleby i pozostałości roślinnych”.
Za czyny tego typu grożą surowe sankcje:
- art. 82 § 4 ustawy z dnia 20 maja 1971 r. Kodeksu wykroczeń: „Kto wypala trawy, słomę lub pozostałości roślinne na polach w odległości mniejszej niż 100 m od zabudowań, lasów, zboża na pniu i miejsc ustawienia stert lub stogów bądź w sposób powodujący zakłócenia w ruchu drogowym, a także bez zapewnienia stałego nadzoru miejsca wypalania, podlega karze aresztu, grzywny albo karze nagany”.
- art. 163 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeksu karnego: „Kto sprowadza zdarzenie, które zagraża życiu lub zdrowiu wielu osób albo mieniu w wielkich rozmiarach, mające postać: 1) pożaru, podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10”.
Wobec tak dużego żywiołu i jego skutków materialnych ostrzega się i apeluje o zaniechanie wypalania traw na łąkach, ścierniskach, skarpach i nieużytkach!